รีวิว Ant-Man and the Wasp

ชื่อภาพยนตร์: Ant-Man and the Wasp / แอนท์-แมน และ เดอะ วอสพ์
ผู้กำกับภาพยนตร์: Peyton Reed
ผู้เขียนบทภาพยนตร์: Chris McKenna, Erik Sommers
นักแสดงนำ: Paul Rudd, Evangeline Lilly, Michael Peña, Walton Goggins, Bobby Cannavale, Judy Greer
แนว/ประเภท: Action, Adventure, Sci-Fi

เรื่องย่อ

เรื่องราวของ สก็อตต์ แลง (Paul Rudd) ผู้ซึ่งรับบทบาท Ant-Man ต่อจากพ่อของนางเอก ซึ่งก็คือ โฮป (Evangeline Lilly) งานนี้ ภารกิจของเขาและเธอก็คือการร่วมกันนำเอาแม่ของโฮปกลับมา และเธอจะได้กลายเป็น เดอะวอสพ์ คู่หูของแอนท์-แมน

กลับมาจากไหนน่ะเหรอ หนังเล่าเท้าความกลับไปถึงช่วงก่อนหน้าที่พ่อกับแม่ของโฮปร่วมกันปฏิบัติภารกิจและเพราะการหลงไปอยู่ในมิติแห่งควอนตัม ทำให้มีเพียงผู้เป็นพ่อเท่านั้นที่ได้กลับบ้านมาหาเธอ

เป็นภาคต่อที่พยายามเล่าเรื่องด้วยการเท้าความในสิ่งที่จำเป็นต่อการเล่าในภาคนี้ ทำให้แม้ว่าจะจำภาคเก่าไม่ค่อยได้ หรือดูหนังอะเวนเจอร์สมาทุกเรื่องทุกภาค ก็ยังจะต่อติดได้ไม่ต้องมีปัญหาในการรื้อฟื้นความทรงจำ

มันยังคงเป็นเรื่องของครอบครัว พ่อกับแม่ออกไปปฏิบัติภารกิจโดยที่ลูกไม่รู้ แล้วพ่อก็กลับมาคนเดียวพร้อมบาดแผล แต่แม่หายไปในมิติแห่งควอนตัมยาวนานเป็นสิบปี

ไม่น่าเชื่อว่าพวกเขายังมีหวังที่จะนำแม่กลับคืนมา

แต่ภารกิจหนนี้ดูท่าจะมีอุปสรรค เมื่อเกิดตัวร้ายตัวใหม่ที่ไม่แน่ใจในที่มา มันสวมชุดสีเทา แถมเดินทะลุนู่นนี่ได้ มันกำลังขัดขวางความหวังของครอบครัวตัวมดเหล่านี้ และที่มาของมันนำพาคนที่คุ้นเคยกลับมาอีกครั้ง

มนุษย์มดมหากาฬ ในฐานะคนธรรมดาก็คือพ่อคนหนึ่งที่มาลูกสาววัยกำลังซน หนังบอกถึงเหตุผลที่เขาไม่ได้ไปร่วมทีมอะเวนเจอร์สใน ‘Infinity War’ ในระดับที่ อ่อ อย่างงี้นี่เอง

ใน ‘แอนท์-แมน และ เดอะ วอสพ์’ นั้นมีความเป็นหนังส่วนผสม ระหว่างความเป็นหนังซูเปอร์ฮีโร่ หนังครอบครัว หนังตลก ผสมกับความเป็นหนังโรแมนติกอยู่หน่อยๆ

ในส่วนของหนังซูเปอร์ฮีโร่นั้น เป็นหนังที่คราวนี้เล่นใหญ่ขึ้นกว่าเดิม อาจจะมีมึนๆ บ้างในพาร์ทของการอธิบายควอนตัมอะไรทั้งหลาย ซีจีที่ใส่โลกควอนตัมระดับที่เรานึกภาพกันไม่ออกให้ชมกันหลายหน ทว่าเมื่อออกมาอยู่ข้างนอก มันคือหนังตลกครอบครัวดีๆ นี่เอง